Як я купив героїн і став зарабляць більш за маўклява родыцаў
Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.
Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.
Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.
Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.
| Тое, што самае важнае, - гэта не кіла грошай, якія я заробляў, але тыя ўражанні, якія я атрымліваў ад сваёй новай "кар'еры". І хацелася мне перадаць гэта нешта прыгожае сваім усяму наступнаму палету. |
Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.
І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!
Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.
Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.
Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.
У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.
На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!
Да вы что, парниша, опять за своими наркотиками пристали? Ну ладно, давай заглянем в мою мрачную жизнь, где закладки, уроки и герычик - все на вес золота!
День первый:
Я как-то вот так, закинувшийся синтетическим каннабиноидом, решаю сбежать с уроков и поискать новый кайф. Встречаюсь с мазной компанией, где каждый второй знает, где достать закладки. Всю дорогу нас бодрят тусовки и нервы трясутся от ожидания. Я дрожу на едином воле, готовый попасть в руки наркополиции.
Смотрю как мир за окном меняется, все вокруг мелькает и кажется весьма реальным, хотя это всего лишь результат закинутых закладок.
И вот, мы подъезжаем на место. Довольный покупкой пакетиков от местных дилеров, чувствую уверенность, что сегодня ничего не испортят. Мы выбрали альтернативное место, чтобы не попасть под глаза наркополиции. И тут начинаются долгожданные ломки - страшные перебои в нашем распорядке дня.
|
Проходят дни, а я все еще сняться с ломок не могу. Герычик держит меня в своих лапах, заставляя забыть о реальности и погрузиться в туман наркотического опьянения.
И эти герои, закладки, вызывают легкость, которая временно уносит проблемы подальше. Но каждый герычик приходится дорого и не просто так.
День восьмой:
Я попал в гидропоническую лабораторию. Там сидят профессионалы, которые выращивают марихуану в закрытых помещениях без земли. Вся эта мазня производит такой дурман, что понимаешь, на что идешь, но все равно туда попадаешь.
Там все как на подбор: закладки, марихуана, герычик - все что нужно настоящему мазному.
Я и сам в этом участвую, поскольку хочу расширить свои границы и получить новый опыт. Но какие-то сомнения все-таки пробиваются сквозь туман моего наркотического опьянения. Все эти бодрящие вещества лишь маскируют реальность, но в глубине души я знаю, что это все пустота и иллюзия.
И так продолжается моя жизнь, между реальностью и наркотиками. Я стал рабом герычика, который душит меня и не отпускает. Мои друзья стали мало интересоваться моей мазной жизнью, а мой опыт становится все более опасным.
Итак, парниша, давай задумаемся снова: зачем нам эти закладки, закинутые герычики и снятые с ломок? Ведь настоящая сила в нас, в нашей свободе от наркотиков.